W minioną sobotę odbyła się publiczna beta nowej części znanej i lubianej serii – Splatoon 3. Wydarzenie dość niezwykłe, gdyż trwało wyłącznie 12 godzin i było połączone z wprowadzeniem do nowego trybu podstawowego, gdzie trzy zespoły na raz walczą o dominację na planszy. Samego trybu nie dane nam było ograć, ale za to mogliśmy zdecydować, czy chcemy być w drużynie kamienia, papieru lub nożyc.
Odkąd dostałem w swoje ręce Gran Turismo 7, marzyłem o kierownicy, która pozwoliłaby mi odrobinę bardziej wczuć się w zabawę „za kółkiem”. Nie zrozumcie mnie źle – pady od Sony to majstersztyk także w grach wyścigowych i jeździ się na nich super przyjemnie, ale GT7 to pierwsza gra, w której faktycznie zacząłem jeździć z widokiem zza kierownicy. Pomyślałem więc, że ogromną przyjemność zafunduje mi dodatkowa imersja za sprawą odpowiedniego kontrolera. W tym miejscu do zabawy wkracza bohaterka niniejszego testu – Genesis Seaborg 350, czyli tańsza siostra recenzowanej przez mojego redakcyjnego kolegę kierownicy Seaborg 400 tego samego producenta.
Cytując słownik języka polskiego:
„Dopamina – neuroprzekaźnik syntetyzowany i uwalniany przez neurony ośrodkowego układu nerwowego, odpowiedzialny m.in. za koordynację ruchową, napęd i procesy emocjonalne”.
Testowany przeze mnie model słuchawek od Audictus nosi właśnie nazwę tego związku, który odczuwamy, gdy się wynagradzamy, ale też pomaga nam utrzymać czujność, czy odpowiada za koncentrację. Był to świetny pomysł, ale czy te bezprzewodowe słuchawki faktycznie sprawiają, że w naszym ciele uwalnia się dopamina?
Czekałem na Nintendo Switch Sports od momentu, kiedy pierwszy raz usłyszałem o tytule. Możliwości aktywności ruchowej w domu, połączone z ulubionymi sportami jak siatkówka, piłka nożna, czy kręgle wydawały się idealne do spędzenia rodzinnego weekendu w domu. Dodajcie do tego fajnie wyglądający tenis, badminton, walkę na miecze (!!!) i kręgle. Problem pojawia się jednak już po godzinie. Robi się zwyczajnie nudno…
Ghostwire: Tokyo to tytuł, który zadebiutował w dość nieszczęśliwym okresie. Jako mniejsza produkcja od Elden Ring, Dying Light 2 czy Horizon Forbidden West mogła wam zwyczajnie umknąć. Zupełnie jednak niesłusznie, bo to kawał super gry w otwartym świecie. Jeśli po przejściu powyższych (co też uczyniłem) nadal nie macie awersji do olbrzymiej mapy wypełnionej atrakcjami, to zapraszam do Tokio. Pomóżcie biednym Japończykom nie zostać pożywką dla lokalnych demonów zwanych yōkai.
Ten tekst powstaje dość późno od premiery samej gry. W tym czasie wydarzyło się sporo rzeczy, za które produkcja ze stajni Sony zebrała, zupełnie słusznie, lamentujące głosy. Żeby daleko nie szukać. Mikrotransakcje ujawnione w dniu premiery, niedostępne w wersjach rozesłanych do recenzji. Zawyżone ceny samochód wymagające wielu godzin grania by zdobyć te najcenniejsze. Wgrywanie poprawek na serwery, które uniemożliwiło granie w tytuł wymagający stałego dostępu do tych serwerów na około dobę. No dobrze, ale mało tu jest informacji o samej grze, prawda? Zostańcie ze mną, by dowiedzieć się o niej więcej.
Kocham wszystko, co wyszło spod palców studia Guerrilla Games, a to, co zrobili w przypadku Horizon: Zero Dawn było dla mnie absolutnym mistrzostwem. Pięć lat musieliśmy czekać na kontynuację i nikt nie wątpił w to, że ponownie zanurzymy się w fantastyczny świat po apokalipsie i odrodzeniu ziemi. Żadne z wiadomości nie wskazywały na to, że są problemy, a przesunięcie premiery było zrobione w sposób, który po ukazaniu się Cyberpunk 2077 dawał poczucie, że po prostu zależy im na jakości. Odpakowałem kolekcjonerkę i z rumieńcami na twarzy odpaliłem nową część, po czym było można usłyszeć: „Wow, ale tu pięknie!”.
Czekałem na ten tytuł od dawna. Znam kilka osób, które pracowały przy grze i byłem pewien, że jeśli wszyscy w zespole są tak utalentowani i zaangażowani jak oni, to musi się udać. Ba, sam przez chwilę pracowałem przy Dying Light: Bad Blood i miałem dostęp do informacji z pierwszej ręki o dwójce. Lata oczekiwania, miesiące odliczane w kalendarzu, od przesunięcia do przesunięcia. Wreszcie przyszła paczka z edycją kolekcjonerską. Zabawa z latarką UV i całkiem fajną figurką, która na to światło reaguje, a potem?
Fani Pokemonów mają ostatnio dużo powodów do radości. Po szoku spowodowanym brakiem nowego tytułu na premierę Nintendo Switch oraz zawodem nad formą Pokemon: Let’s Go, Pikachu! / Eevee! pojawiły się Pokemon: Sword / Shield w 2019 roku. Później dwa duże dodatki do tegoż. Ostatnio natomiast mamy naprawdę spory urodzaj. Raptem w listopadzie ukazał się remake Pokemon: Shining Pearl / Brilliant Diamond, a w styczniu kolejny nowy, a nawet nowatorski wręcz w serii Pokemon Legends: Arceus. Zapytacie pewnie czemu nowatorski? Spieszę z wyjaśnieniem!
Często się przemieszczacie? Korzystacie z tabletów, komputerów 2w1 lub laptopów (oby do 17″)? Lubicie także pograć? Próbowaliście już różnych podkładek chłodzących, ale nic nie dawały? Cooler Master postanowił coś na to poradzić. Jeśli macie fajny sprzęt, koszt tej podkładki jest na tyle niski, że na pewno nie będziecie żałować tego zakupu. Sam jestem w szoku, jak bardzo mi się dobrze z niej korzystało.
