Złapałeś kiedyś kleszcza? Paskudny szkodnik, leśny wampir terroryzujący spacerowiczów, grzybiarzy i miłośników zabaw w plenerze groźbą wyssania krwi i poważnymi chorobami. A co by było gdyby taki robaczek miał szczęki pozwalające nie tylko na ugryzienie, ale i odgryzienie całej kończyny?! W 1993 roku powstał horror odpowiadający na te pytanie.

Popcorn to idealny film dla miłośników starych horrorów. Slasher ten zabiera nas w podwójną podróż w czasie. Raz do początku lat 90-tych i szalonych studenckich imprez, drugi raz do lat 50-tych i kina grozy w tamtejszym wydaniu. Film zawiera więc wszystko od umierających studentów i maniakalnego mordercy po niewyjaśnione zjawiska, okultyzm, potwory, mutantów i zabójczy smród z Japonii. Zabawa murowana.

Każda kajzerka jest taka sama: tania, smaczna, choć czasami za mało przypieczona lub mdła, ale i tak codziennie ze sklepu z płazem w nazwie wychodzę uzbrojony w tę małą bułeczkę i co dzień delektuję się nią, jakbym bez tej przekąski dnia nie zaliczał do udanego. Tak samo jest ze slasherami. Co z tego, że nie wszystkie są tak dobre, jak „Piątek 13-go” czy „Halloween”? Co z tego, że niski budżet często powoduje, iż film za krótko siedział w piecu lub ulepiono go z marnej jakości mąki, skoro nadal można się rozkoszować chwilami spędzonymi przed ekranem w czasie seansu, który wywołuje na twarzy czasem lekki grymas grozy, lecz częściej uśmiech. W przypadku dzisiejszego dzieła, jak wskazuje sam tytuł, bywa, że jest to „Zły śmiech”.

Czy nie zmroziła wam się nigdy krew w żyłach, gdy jedząc ulubiony jogurt, przeczytaliście, że zawiera on żywe kultury bakterii? Nie przeszło wam przez myśl, że te bakterie, skoro są żywe, mogą się zbuntować i wyrządzić nieodwracalne szkody w naszym organizmie? A może nawet rozprzestrzenić się w nim, rozmnożyć i przejąć kontrolę nad całym ciałem? Zapewne takie przemyślenia miał reżyser Larry Cohen w trakcie pisania scenariusza do swojego filmu „Substancja” („The Stuff”), horroru, w którym każdy deser może okazać się ostatnim.

Czujecie już świąteczny klimat i wypatrujecie krwiście czerwonej ciężarówki Coca-Coli? Jeśli nie, to może pora wprowadzać się w świąteczny klimat poprzez kinematografię? Jeśli więc czytacie to, to zapalcie najpierw piernikowe kadzidełko albo zawieście sobie chociaż choinkę zapachową do malucha o aromacie świerku, zapuśćcie kolędy i lecimy.