Mściciel w hokejowej masce z obozu Crystal Lake jest szeroko znaną postacią w popkulturze nawet w nadwiślańskim kraju. Nic dziwnego, że pojawiły się szybko podobne produkcje. Niektóre są wręcz bliźniaczo podobne, co nie oznacza że gorsze.
Często zadajecie sobie takie pytanie w trakcie seansu dziwnego kina? Tusk Kevina Smitha, japoński Funky Forrest czy The Lobster to jedne z przykładów filmów, które same wrzucają na usta widza pytanie WTF? po zakończonym seansie. Film Jima Hoskinsa Oślizły dusiciel (org. The Greasy strangler) powoduje że zwrot będziecie rzucać przed ekranem przynajmniej kilkadziesiąt razy z rzędu.
Glenn Danzig to prawdziwy Midas show biznesu. Wszystko, czego dotknie, zamienia się w złoto. Muzycznie odpowiada za kawał historii rocka i metalu dzięki swoim zespołom Misfits i Danzig. Jako wydawca komiksów erotycznych też dogania już Marvela, a DC już dawno przeskoczył. Teraz czas na podbój świata filmu. Jego debiut reżyserski w postaci filmu Verotica zapisze się w historii kina grozy. Jako The Room świata horroru.
Uwielbiam polskie tłumaczenia tytułów. Każdy zna klasykę Szklanej pułapki, której polski tytuł w ogóle nie współgra z sequelami. Ale to lajtowy przykład przy tym, co spotkało omawiany film. Obraz Skinner z 1993 roku został przechrzczony przez Polaków na Rzeźnik psychopata. Uroczo, choć przyznaję, że to głównie zwróciło moją uwagę na ten film w czasie przeglądania oferty CDA Premium.
W styczniu 1980 roku w Austriackim miasteczku St. Polten skazany za morderstwo starszej kobiety Werner Kniesek odwiedzi rodzinę Altreiter. Mężczyzna otrzymał trzydniowa przepustkę z więzienia, aby na miesiąc przed końcem wyroku znaleźć zatrudnienie. Ale praca nie jest bynajmniej powodem jego wizyty w domu położonym w bogatej dzielnicy. Chce ponownie popełnić zbrodnię, swoje ofiary wybiera całkowicie przypadkowo. Tragedia rodziny Altreiter krótko po tym, zainspiruje twórców obrazu Angst.
Złapałeś kiedyś kleszcza? Paskudny szkodnik, leśny wampir terroryzujący spacerowiczów, grzybiarzy i miłośników zabaw w plenerze groźbą wyssania krwi i poważnymi chorobami. A co by było gdyby taki robaczek miał szczęki pozwalające nie tylko na ugryzienie, ale i odgryzienie całej kończyny?! W 1993 roku powstał horror odpowiadający na te pytanie.
Popcorn to idealny film dla miłośników starych horrorów. Slasher ten zabiera nas w podwójną podróż w czasie. Raz do początku lat 90-tych i szalonych studenckich imprez, drugi raz do lat 50-tych i kina grozy w tamtejszym wydaniu. Film zawiera więc wszystko od umierających studentów i maniakalnego mordercy po niewyjaśnione zjawiska, okultyzm, potwory, mutantów i zabójczy smród z Japonii. Zabawa murowana.
Każda kajzerka jest taka sama: tania, smaczna, choć czasami za mało przypieczona lub mdła, ale i tak codziennie ze sklepu z płazem w nazwie wychodzę uzbrojony w tę małą bułeczkę i co dzień delektuję się nią, jakbym bez tej przekąski dnia nie zaliczał do udanego. Tak samo jest ze slasherami. Co z tego, że nie wszystkie są tak dobre, jak „Piątek 13-go” czy „Halloween”? Co z tego, że niski budżet często powoduje, iż film za krótko siedział w piecu lub ulepiono go z marnej jakości mąki, skoro nadal można się rozkoszować chwilami spędzonymi przed ekranem w czasie seansu, który wywołuje na twarzy czasem lekki grymas grozy, lecz częściej uśmiech. W przypadku dzisiejszego dzieła, jak wskazuje sam tytuł, bywa, że jest to „Zły śmiech”.
Czy nie zmroziła wam się nigdy krew w żyłach, gdy jedząc ulubiony jogurt, przeczytaliście, że zawiera on żywe kultury bakterii? Nie przeszło wam przez myśl, że te bakterie, skoro są żywe, mogą się zbuntować i wyrządzić nieodwracalne szkody w naszym organizmie? A może nawet rozprzestrzenić się w nim, rozmnożyć i przejąć kontrolę nad całym ciałem? Zapewne takie przemyślenia miał reżyser Larry Cohen w trakcie pisania scenariusza do swojego filmu „Substancja” („The Stuff”), horroru, w którym każdy deser może okazać się ostatnim.
Czujecie już świąteczny klimat i wypatrujecie krwiście czerwonej ciężarówki Coca-Coli? Jeśli nie, to może pora wprowadzać się w świąteczny klimat poprzez kinematografię? Jeśli więc czytacie to, to zapalcie najpierw piernikowe kadzidełko albo zawieście sobie chociaż choinkę zapachową do malucha o aromacie świerku, zapuśćcie kolędy i lecimy.