Gry powoduję agresję, ile razy to słyszeliście? Branża wirtualnej rozgrywki na początku swojego istnienia stała się kozłem wszelkich dramatycznych wydarzeń na świecie. Pobił i zabił rodziców, bo grał w gry. Spalił sernik bez rodzynek, bo grał w gry. Takich sytuacji zdarza się wiele, ale, na szczęście, coraz mniej. Głównie z powodu liczby i wieku graczy, którzy często mają już dzieci i wiedzą, czym tak naprawdę są gry.
Badania nad zwiększeniem agresywności przez gry
Kilka lat temu naukowcy ze Wsparcia Nauki im. Maxa Plancka w Monachium i Uniwersytetu Medycznego w Hamburgu udostępnili wyniki badań stwierdzające, że gry nie powodują agresji. Na siedemdziesięciu siedmiu badanych tylko trzy osoby wykazywały zmiany mogące rozwinąć się w negatywne emocje.
Jeśli dla kogoś to niewystarczające i uważa, że to za mało danych, niech spojrzy na wyniki badań z Uniwersytetu w Oxfordzie, gdzie grupa ponad tysiąca nastolatków i ich rodziców była poddana badaniom. Młodzi grali w brutalne gry, a po miesiącu opiekunowie oceniali ich poziom agresji. Wyniki nie potwierdziły, że gry wprost wpływają na agresję, a nawet obliczenia paraboliczne nie udowodniły tezy o zwiększeniu agresywności przez ten rodzaj cyfrowej rozrywki.
Wynik badań Adolescent Brain Cognitive Development
Skoro gry nie wpływają negatywnie na mózg, to może pozytywnie? Takie pytania też się stawia i wyniki są jednoznaczne. Gry zwiększają reakcje na poziomie oko-ręka, wykorzystywane m.in. przy jeździe autem oraz szybkość przyswajania informacji. Interaktywna rozrywka wpływa też pozytywnie na poziom skupienia się, ale jest tu pewien haczyk, bo wielogodzinne sesje u dzieci mogą mieć odwrotny skutek od zamierzonego.
Adolescent Brain Cognitive Development wspierany przez Narodowy Instytut ds. Narkomanii oraz inne jednostki Narodowych Instytutów Zdrowia opublikował wyniki badań dotyczące poziomu umiejętności poznawczych u dzieci, dzieląc je na te, które często grają w gry i te, które tego nie robią. Tego typu badania są rzadkie i często z małą liczbą badanych, tu mieliśmy około dwóch tysięcy uczestników. Jak wspomniałem, badano dwie grupy dzieci: te, które nie grają w gry oraz te, których czas przed ekranem wykracza poza wytyczne Amerykańskiej Akademii Pediatrii, czyli wynosi powyżej trzech godzin. Co ciekawe, ABCD przeprowadziło testy na dzieciach między dziewiątym a dziesiątym rokiem życia, a AAP zaleca siedzenie przed ekranem przez jedną lub dwie godziny u starszych grup wiekowych.
Jak wygląda badanie gier i graczy?
Badacze dali dzieciom różne zadania w dwóch kategoriach. Jedne sprawdzały zdolność do kontrolowanie impulsywnych zachowań i zapamiętywania informacji, oraz samą aktywność mózgu w czasie zadań. Dzieci grające były dokładniejsze i szybsze przy wykonywaniu swojego ćwiczenia. Co ciekawe, u każdej z grup działały inne partie mózgu. Wśród grających mózg wykorzystywał funkcje związane z pamięcią i skupieniem uwagi. Dzieci, które nie grały, częściej wykorzystywały czołowy płat mózgu odpowiedzialny za wypełnianie wymagających zadań, jednocześnie zaś spadła aktywność rejonu mózgu związanego ze wzrokiem. Ten fakt naukowcy komentują, jako ćwiczenie mózgu w czasie grania. Wypełnianie trudnych zadań w grach i skupianie wzroku na elementach interfejsu jest dość istotne, przez to mózg u grających osób częściej wykorzystuje rejony pamięci i lepszą aktywność wzroku.
Dodatkowe informacji o agresji
Te same badania stwierdziły, że gry nie mają związku ze zwiększeniem agresji u dzieci. Rodzice grających pociech stwierdzili, że wykazują one problemy sfery psychologicznej, ale ich częstotliwość jest statystycznie nieistotna. Jednocześnie naukowcy podkreślają, że dzieci nie powinny spędzać nieograniczonego czasu przy komputerze czy telefonie. Wyniki pozwolą nam na dalsze badanie rozwoju psychospołecznego dzieci grających w realistycznym świecie.
