Kompaktowa gra area control połączona z worker placementem, rondlem, realizowaniem kontraktów i rozbudową silniczka? Do tego wcielamy się w budowlańców pracujących pod carskim butem? Na dodatek wymyśliła to para Hiszpanów.
Wszystko to sprawiło, że Czerwona Katedra niezmiernie mnie zafascynowała i postanowiłem ją sprawdzić. W tym materiale przyjrzyjmy się zawartości gry.
Zawartość
Po otwarciu niewielkiego pudełka znajdujemy w nim sporo różnorodnych komponentów. Znajdują się tu dwa tekturowe arkusze z żetonami monet, warsztatów, zasobów i zdobień. Oprócz tego plansza rynku, planszetki graczy, pięć kości, sześć rodzajów zasobów, talia kart i komponenty graczy.
Karty podzielone są na dziewięć typów. Trzy gildie, kler, plany budowy, trzy rodzaje kart katedry, oraz karty do trybu solo.
Wykonanie
Być może to kwestia wyłącznie mojego egzemplarza, ale drewniane komponenty miewają pewne mankamenty. Na przykład delikatna różnica w wymiarach, czy krzywo ścięta ścianka.
W przypadku komponentów żółtego gracza zdarza się, że farba nie doszła wszędzie w zagłębieniach i delikatnie przebija spod niej drewno. Jednak są to detale, na które nie będziemy raczej zwracać uwagi podczas rozgrywki.
Bardzo ładnie prezentują się za to akrylowe klejnoty. Zdecydowanie przykuwają oko wyróżniając się spośród otaczającego drewna i tektury.
Oprawa wizualna Czerwonej Katedry jest w mojej opinii miła dla oka. Szczególnie plansza rynku z kolorowymi rycinami i ludowymi wzorami.
Podoba mi się patent zastosowany na kartach katedry. Póki fragment budowli nie jest ukończony, przedstawiony jest w formie szkicu.
Czerwona Katedra zrobiła na mnie dobre pierwsze wrażenie. Owszem, znalazłem kilka drobnychniedociągnięć w przypadku drewnianych komponentów, jednak jestem w stanie wybaczyć do producentowi. Przewina ma zbyt małą szkodliwość czynu.
Egzemplarz gry otrzymałem bezzwrotnie do zrecenzowania od wydawnictwa Portal Games. Wydawca gry nie miał wpływu na kształt powyższego tekstu.
